Recensie: Gone – Michael Grant

Onlangs las ik Gone, geschreven door Michael Grant. Een wat ouder Young Adult boek die ik vond in een tweedehands winkeltje en volgens de ratings een erg goed boek zou moeten zijn. Of ik dat ook vond? En vooral nu, nu er zoveel meer boeken in dit genre bestaan? Dat lees je hier.

Gone: 2,5 sterren rating twee en een half ster
Auteur: Michael Grant
Uitgeverij: van Holkema & Warendorf

Synopsis
Wat doe je als alle volwassenen spoorloos verdwenen zijn? Het ene moment stond de leraar nog over de Burgeroorlog te praten. En het volgende moment was hij weg. Leraar aanwezig. Leraar weg.

Geen ‘poef’, lichtflits of knal. Tijdens een doodgewone schooldag ziet de veertienjarige Sam tot zijn verbijstering zijn leraar pal voor zijn ogen verdwijnen. Zomaar ineens… weg! Algauw blijkt dat iedereen die ouder is dan vijftien jaar op hetzelfde moment is verdwenen. Bovendien is er een ondoordringbare barrière rond de stad opgetrokken, waardoor internet, televisie en mobieltjes geen enkel signaal meer ontvangen. Een enorme chaos breekt uit. Er zijn geen artsen en politieagenten meer. En wie zorgt er voor de achtergebleven baby’s?

Net buiten de stad neemt Caine de leiding over zijn internaat en daarna ook over het stadje. In het begin weet hij enige orde te scheppen, maar gaandeweg voert hij met een aantal volgelingen een waar schrikbewind.

Hoewel Sam helemaal geen leidende rol wíl, besluit hij ten slotte toch dat hij de kwaadaardige Caine en zijn terreurbende moet tegenhouden. En dat kan alleen als hij Caine uitschakelt. Maar intussen komt de dag dat hij zelf vijftien jaar zal worden steeds dichterbij…

Mijn mening

Ken je van die series die zó fout zijn, maar die je toch blijft lezen? Daar is Gone dus een goed voorbeeld van. Het verhaal had zoveel onrealistische gebeurtenissen en ongelovige conversaties tussen kinderen van 14 jaar en jonger. En toch blijft het verhaal zoveel vragen oproepen dat je verder blijft lezen. Om even een voorbeeld te geven, een van de personages heet ‘Bette met de bobbels’. We kunnen er alleen maar naar raden dat ze hiermee borsten bedoelen, want dit werd nooit uitgelegd. Maar wie zegt dat nog als je al 14 bent? Verder worden in het boek constant kinderachtige gevechten gehouden, tot vervelens toe. En dan hebben ze paar minuten later opeens een ontzettend intelligent gesprek over ‘macht dat corrumpeert’ en ontstaat er een liefde die echt totaal niet bij kinderen past. Gedurende het verhaal kreeg ik dan ook haast een whiplash van alle rare afwisselingen die werden gemaakt. Het was zo tegenstrijdig.

Buiten dat om was de schrijfstijl erg fijn, waardoor het een makkelijk leesboek was voor tussendoor. Ook al waren het dan 495 pagina’s. Dit boek las ik samen door middel van een buddyread dus dat maakte het natuurlijk ook veel leuker, omdat je samen over de ontwikkelingen van het verhaal kon sparren. Echter vraag ik me af of Gone op een jongere leeftijd toch interessanter was geweest. Ik denk dat ik dan ook moeite zou hebben gehad om mij te identificeren met de hoofdpersonen. Gek genoeg ben ik wel benieuwd naar deel twee. Mocht ik hem in een kringloop vinden of iets dergelijks zoals het eerste deel dan zou ik hem ook zeker meenemen. Stiekem hoop ik dat de serie namelijk nog beter wordt doordat Gone vooral de opbouw was naar een groter geheel. Genoeg losse eindjes in ieder geval!

Heb jij het eerste deel van Gone gelezen? En wat vond je er van?

Bestel het eerste deel van Gone bij Bol.com

of koop de gehele serie voordelig in een keer

Recensie Gone Michael Grant Pinterest

Één reactie Voeg uw reactie toe

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *